سلام خدمت شما سروران. بله! دایدالوس هستم.
من تجربه کاروشی را دارم… کاروشی یک اصطلاح ژاپنی است. به معنای Overwork … تا حدی که بیمار شوی یا بمیری.?
دو سه سال قبل بیشتر از اینها کار میکردم. به نحوی که رکورد دار اضافه کاری در شرکت هستم.
اما یکی دوماه بد جوری ترکوندم.
پروژه ایی داشتیم که برد های لازم برای آلات دقیق پروازی یک هواپیما باید ساخته میشد.
این موقع ها نیرو نداشتم و خودم تنها بودم. بچه های واحد اویونیک و مکانیک در تحویل پروژه تاخیر کرده بودند و مدیرعامل شرکت به شدت تحت فشار بود. من مانده بودم و چندین بورد با ملاحظات نویز و توان که باید طراحی ، ساخت و تست میکردم.
در جلسه ایی با مدیر عامل اختیار تام گرفتم و قول دادم در عرض چهار هفته طراحی ها را تمام کنم….
فاصله منزلم تا محل کار هشت کیلومتر بود و با دوچرخه جابجا میشدم، یعنی روزی ۱۶ کیلومتر رکاب میزدم.
ساعت خواب و بیداری من تغییر کرد….
قبل از طلوع آفتاب شرکت بودم و تا پاسی از شب کار میکردم.
فقط برای خوابیدن خانه بودم و بین ۱۲ تا ۱۶ ساعت در روز کار میکردم.
حتی یک روز پنج صبح آمدم و تا یک بامداد اونجا بودم…
خلاصه گذشت و من کارم را به موقع تحویل دادم.
هفته بعد مدیر عامل مرا در دفترش خواست. بهم گفت اقای فلانی چه کردی؟ گفتم چطور؟ گفت ساعت کار رسمی تقریباً ماهی ۱۸۰ ، ۲۰۰ ساعته، شما چقدر کار کرد داشته باشی خوبه؟؟؟
-نمیدانم
-شما ۴۲۰ ساعت کار کرد داشتید!
عصر آنروز که حقوقم واریز شد، یک موبایل کاتر پیلار اس ۶۰ خریدم ! ولی دیگه سمت اضافه کاری نرفتم! چند روز هم مرخصی گرفتم و خوابیدم!
تست میکنیم 123 چرا فرماتون خطا داره
سلام دوست عزیز
فرم ها مشکلی ندارن.
همیشه عمیق و با زمان روزانه زیاد کار کردن برام لذت بخش بوده. اینجور فشار های کاری و چالش هاشون انگار آدمو یه مرحله جلو میبرن.
یه جور حس زنده بودن به آدم میده.
البته باید مراقب فشار عصبی اش ( مخصوصا مواقعی که محدودیت زمان برا پروژه هست)بود و یه جوری اون رو به ‘روش خودتون’ مدیریت کنید.
اگه کارِ تون گروهی( البته با دوستای خوب) باشه معمولا از لحاظ روانی بهتره
در انتها هم مزد تلاشتون رو میگیرین=)