امبدد لینوکس – قسمت ششم – Toolchain یا زنجیره‌ای از ابزارهای لازم برای ساختن همه چیز (بخش دوم)

(فصل دوم – بخش دوم)

سلام بر شما. جلسه قبل با تولچین (Toolchain) آشنا شدیم. توی این قسمت میخوایم تولچین گنو یا همون GNU Toolchain رو بررسی کنیم، با اجزاش، انواع مختلفش و نوع نام گذاریش هم آشنا بشیم.

اجزای تولچین گنو

کریس میگه یه تولچین استاندارد گنو از سه تا کامپوننت اصلی تشکیل شده:
اولیش Binutils هست که در واقع یه ست از ابزار‌های باینری مثل اسمبلر و لینکر هست که از این لینک می‌تونین بش دسترسی داشته باشین.
دومیش که احتمال زیاد اسمش رو شنیدید، GNU Compiler Collection (GCC) هست. GCC در حقیقت یه سری کامپایلر‌(ها) ست واسه زبان C و بقیه زبان‌ها که این بقیه زبان‌ها بستگی به نسخه GCC می‌تونه شامل این زبان‌ها باشه:
C++, Objective-C, Objective-C++, Java, Fortran, Ada, Go
همه این کامپایلر‌(ها) از یک بک‌اند (Backend) مشترک استفاده می‌کنن که یه کد واسه اسمبلر گنو تولید می‌کنن.
سومیش C library یا کتابخانه سی هست، که در واقع یه API یا همون Application Program Interface هست که بر اساس POSIX استاندارد شده یا بهتر بگم منطبق هست با ویژگی‌های ذکر شده در استاندارد POSIX که رابط اصلی برنامه‌ها با کرنل سیستم عامل هست.
بچه زرنگ‌ها که می‌دونن POSIX چی هست، چون RDA1 به طور کامل توضیح داده.

همین‌جا بگم که این کتابخانه C چند مدل هست و هر کدوم هم به کاری آید، که بعداً بش خواهیم رسید.
علاوه بر این سه مورد، فایل‌های سرآیند کرنل لینوکس یا Linux Kernel Headers رو هم لازم داریم. این هدرها شامل یه سری تعاریف (Definitions) و یه سری ثابت‌ها (Constants) هستن که در زمان دسترسی مستقیم به کرنل لازم می‌شن.
توی شروع کار که ما هستیم کاربرد این هدرها در کامپایل کردن کتابخانه C هست ولی بعداً هم اگه برنامه‌ای یا کتابخانه‌ای رو بخوایم کامپایل کنیم که به طور مستقیم با کرنل در ارتباط هست مثل همون LED چشمک زن خودمون، بشون نیاز داریم.
علاوه بر این موارد یه مورد دیگه هم هست که خیلی مهم و خیلی پیشرفته هست، و خیلی از افراد اون رو جزئی از تولچین می‌دونن ولی ما فقط اسمش رو بتون میگیم و حالا حالاها سراغ آموزشش نمیریم!
دیباگر گنو یا همون GNU Debugger (GDB) که واسه خیلی‌هاتون شاید آشنا باشه.

انواع تولچین گنو (Toolchain)

وقتی ما می‌خوایم یه تولچین گنو رو بسازیم و ازش استفاده کنیم به چندین حالت ممکنه این کار رو انجام بدیم. قبل از پرداختن به این حالت‌ها بذارید تعریف چندتا سیستم که توی این روند مشارکت دارن رو بگم بهتون:
Build: سیستم بیلد، سیستمی هست که روش تولچین گنو رو می‌سازید.
Host: سیستم هاست، سیستمی هست که روش تولچین گنو اجرا میشه و از سورس کدها فایل اجرایی رو می‌سازه.
Target: سیستم تارگت، سیستمی هست که برنامه اجرایی روش اجرا میشه.
دقت کنید اینجا منظور از سیستم، مجموعه معماری پردازنده و سیستم عامل هست.
ممکنه همه این سیستم‌ها یکی باشن یا نه همشون با هم فرق کنن، که با توجه به این موضوع حالت‌ها و نام‌گذاری‌های زیر رو داریم:

پایان بخش دوم از فصل دوم.