آموزش

عملگر یا بیتی ترکیبی در آردوینو =| است و معمولا به همراه یک متغیر و یک ثابت برای ست کردن (1 کردن) بیت‌هایی خاص در یک متغیر استفاده می‌شود.

عملگر و بیتی ترکیبی در آردوینو =& است و معمولاً به همراه یک متغیر و یک ثابت استفاده می‌شود تا بیت‌هایی خاص را به وضعیت پایین (LOW) یا همان 0 ببرد. در راهنماهای برنامه‌نویسی به این عمل، “ریست” یا “پاک کردن” بیت‌‌ گویند.

عملگرهای ترکیبی در آردوینو شامل =+ ، =- ، =* ، =/ و =٪ هستند. این عملگرها از ترکیب عملگر انتساب با عملگرهای ریاضی ساخته شده‌اند.

عملگر افزایش و کاهش در آردوینو ++ و – – هستند که به ترتیب مقدار یک متغیر را یک واحد افزایش و یک واحد کاهش می‌دهند.

عملگرهای شیفت بیتی در آردوینو شامل دو عملگر شیفت چپ >> و شیفت راست << است. این عملگرها بیت‌های عملوند را به تعدای مشخص، به سمت دلخواه جابه‌جا می‌کنند.

عملگر not بیتی در آردوینو که با علامت ~ شناخته می‌شود، هر بیت را به خلافش تغییر می‌دهد. یعنی اگر بیتی 0 است آن را یک و اگر 1 است آن را 0 می‌کند.

عملگرهای بیتی (&،|،^) محاسبات خود را در سطح بیت متغیرها انجام می‌دهند. این نوع عملگرها به حل طیف گسترده‌ای از مشکلات متداول برنامه‌نویسی کمک می‌کنند.

عملگرهای اشاره‌گرها & و * هستند. اشاره‌گر‌ها یکی از مباحث پیچیده‌ی زبان C برای مبتدیان هستند و می‌توان بخش زیادی از برنامه‌های آردوینو را بدون حتی مواجه شدن با آن‌ها نوشت.

عملگرهای منطقی را می‌شود درون شرط یک عبارت if استفاده نمود. حاصل آن‌ها True یا False است.

در تقسیم دو عدد صحیح (int) بر یکدیگر، عملگر ٪، باقیمانده را محاسبه می‌کند. برای مثال این عملگر در تقسیم عدد 7 به 2، باقیمانده که 1 است را برمی‌گرداند.