امروز با یکی دیگر از قسمت های آموزش الکترونیک مقدماتی از سری آموزش الکترونیک در خدمت شما عزیزان هستیم. برخی از آهن‌ها می‌توانند فلزات دیگر را به خود جذب کنند که به آنها آهنربا (مگنت) می‌گویند. دلیل مغناطیسی بودن آنها این است که اتم‌های آنها در یک‌جهت قرار دارند.
یک سر آهنربای میله‌ای قطب شمال و سر دیگر آن قطب جنوب است.
یک قانون مغناطیس این است که قطب‌های هم‌نام یکدیگر را دفع می‌کنند و قطب‌های ناهمنام به یکدیگر جذب می‌شوند. به‌عنوان‌مثال، قطب N، جنوب را جذب می‌کند؛ اما شمال را دفع می‌کند. نشانگر N در قطب‌نما در واقع قطب جنوب است؛ زیرا این نشانگر توسط قطب شمال زمین جذب می‌شود.
به‌طورکلی یک آهنربا توسط یک میدان مغناطیسی نامرئی احاطه شده است که این میدان مغناطیسی از خطوط مغناطیسی نیرو تشکیل شده است. برای مشاهده این خطوط میتوانید یک آهنربا را با یک ورق کاغذی بپوشانید و سپس براده‌های آهن روی کاغذ بپاشید. در این صورت، این خطوط قابل‌مشاهده هستند.
خطوط مغناطیسی نیرو از N به سمت S حرکت می کنند.
خطوط نیرو از تمامی مواد از جمله عایق‌ها عبور می‌کنند. به‌طورکلی آنها راحت‌تر از بقیه می‌توانند از مواد عبور کنند؛ بنابراین می‌توان گفت این خطوط، مقاومت مغناطیسی کمتری دارند.
آهن نسبت به هوا مقاومت مغناطیسی کمتری دارد.
در این راستا، خطوط نیرو ترجیح می‌دهند که از مواد با مقاومت مغناطیسی کمتر عبور کنند.
آهنرباهای دائمی از فولاد یا آلیاژهای فولادی ساخته می‌شوند. به‌طورکلی برنج، مس و آلومینیوم خاصیت آهنربایی ندارند و مغناطیسی نمی‌شوند.
منبع: Hobby Projects
