برگی از گلستان الکترونیک !
که پروگرم آسان نمود اول ولی افتاد مشکل ها !
وقتی تازه وارد شرکت مان شده بودم ، همچون هر نوگلی به بوستان ، در پی جاهی بودم و مقامی. هر آن در پی مدیران از برای قانع کردن به خرید سخت افزارِ جدید ، و دم به دم به گلذار اینترنت ، از برای گلچین کردن واپسین ترین میکروکنترلرها. و سرانجام قانع شدن مدیر همان و سفارش خرید برد آموزشی از ورای دریاهای چین و ماچین همان. بُرد آمد و بوی تگزاس آورد. تست ها یک به یک در پی هم روان ، کار آسان و نتایج کرد ما را بسی شادمان.
حال قرعه به طراحی برد خویش اوفتاد.
اول قدم، درخواست خرید تمام قطعات ،
دیم: قدم طراحی شماتیک،
سیم: قدم نگاره کردن تمثال پی سی بی. قطعات آمد، و پی سی بی نیز و لحیم به میانجی شان تا بردی ساخته شد به سان برد آموزشی.
خب دیگه ادبیات بسه :)) چون از اینجا به بعد دیگه خیلی اصطلاحات علمی میشه و خب زبان ما از قرن ۷ دیگه بیخیال علم شد.
شاید برای شما مفید باشد: راه اندازی ماژول nrf24l01
همان برنامه ای که روی برد آموزشی جواب گرفته بود رو ریختیم روی بردی که طراحی کرده بودیم. اما جوابی در کار نبود !!
آی سی میکرو وارد ریست سخت افزاری می شد. خب قطعا مشکل از طراحی سخت افزاری بود چون همین برنامه بدون هیچ مشکلی داشت روی برد آموزشی کار می کرد.
ساعت ها وقت گذاشتم روی سخت افزار. اما هیچ مشکلی وجود نداشت. تمام لحیم ها ، اتصالات ، قطعات و خلاصه همه چیز مدار درست بود. تنها مشکل این بود که از آی سی وارد ریست می شد.
شرایط سختی بود, از طرفی مدیر دا‌ئما پیگیری می کرد، و از طرفی اگه این برد درست نمی شد واقعا برای من بد می شد. داشتم نا امید می شدم. نمی دانستم چه کنم. چون همه تمرکزم رویه سخت افزار بود.
بعد از یه هفته کار طاقت فرسا، به ذهنم رسید یه سرچی هم در اینترنت بزنم.
البته در چه موردی باید سرچ می کردم ؟ مثل یه کوری که عصاشو داده به یه کرم شب تاب شروع کردم به سرچ. در فوروم های مختلف. در اقصی نقاط جهان به زبان های گونه گون.
و آه, ای سنت زیبای به اشتراک گذاری. که تو چه مشکلاتی را حل کرده ای.
و در نهایت بله !!! مشکل سخت افزاری نبود. یک باگ بود در نرم افزار.
کافی بود ورژن نرم افزارم از ۶.۰.۱ تبدیل بشه به ۶.۰.۲ و تمام !!!
اگر آهنگی باید نواخته می شد آهنگ سیاوش نبود 🙂 (اشاره به خاطره یکی از دوستان)
این آهنگ بود: وطنم پاره تنم
آی سی پروگرم شد و برای همیشه کار کرد. طراحی برد سالم بود.سخت افزار سالم بود. این من بودم که خودم رو کور کرده بودم.
یه مهندس باید همه جنبه ها رو در نظر بگیره حتی وقتی احتمالشو نمیده.
مدیر آمد اتاق. پیگیری کرد ، گزارش را که دادم خیلی خوشحال شد. گفت آمده بود بگوید که بیخیال شوم و بروم سراغ پروژه های دیگر. اما خدا رو شکر همه چیز درست شد.
خود شیرینی اول ، به تلخی نرسید.
البته اینم بگم :«همیشه یه خودشیرنیه حتی تلخ ، بهتر از بی خودشیرینیه ».
ثابت قدم بودن راز موفقیته مخصوصا توی الکترونیک !
اون لحظه ای رو دوست دارم وقتی تلاش ها بلاخره جواب میده 🙂
لذت آن لحظه ناب را آرزوست. گویی جرقه ای از نور خدایان وارد ذهن میشود.