ورود خانم‌ها به واحد طراحی ممنوع

این اولین جلسه مصاحبه کاری من بود…

قرار بود ساعت 10 صبح برای مصاحبه در محل دفتر شرکت حضور داشته باشیم. مسافت زیادی را راه داشتم و به خاطر هیجان و استرسی که داشتم زودتر از خونه بیرون آمدم و قبل از ساعت 10 صبح رسیدم دفتر شرکت.

موقع ورود فرم استخدامی را بهم دادن تا پر کنم و بعدش بهم گفتن جناب مدیر توی جلسه هستن و باید کمی صبر کنم. همین‌طور که نشسته بودم محل شرکت و رفت و آمد پرسنل را نگاه می‌کردم ساعت از 10:20 دقیقه هم گذشته بود…

کمی اون طرف‌تر جلوی راهرو خانمی که فرم استخدام را بهم داد به همراه یکی از همکارانشون با آقای قد بلندی راجب من که مدت زیادی منتظر بودم صحبت می‌کردن و شنیدم به ایشون گفتن :

“مهندس شما برو باهاش مصاحبه کن اینا که همشون توی مصاحبه رد میشن” !!!

با اون همه معطلی و شنیدن این جمله یه صدایی توی وجودم میگفت بیا از اینجا بریم. ولی یه صدای دیگه میگفت امتحان کردنش ضرری نداره. برای به دست آوردن کار نباید زود جا زد…

خلاصه اینکه گفتن بقیه انتظارم را اتاق جلسات سپری کنم و با یه استکان چایی ازم پذیرایی کردن.

بعد از بیش از 50 دقیقه انتظار بالاخره در اتاق باز شد و جناب مهندس برای مصاحبه تشریف آوردن. البته گفتن که مدیر واحد طراحی براشون کاری پیش اومده و شرکت تشریف ندارن و ایشون به عنوان مدیر R&D با من مصاحبه می‌کنن.

من که در اون لحظه سرشار از استرس بودم شروع کردم به جواب دادن به سوالاتشون:

سوالات اینجوری شروع شد که:

-راجب شرکت ما سوالی داری؟ میدونی توی شرکت چی تولید می‌کنیم؟

+بله سایت شرکت را مطالعه کردم و سوالی در این خصوص ندارم.

بعد شروع کردن به پرسیدن گرایش کارشناسی و کارشناسی ارشدم و پروژه‌ها و مقالاتی که داشتم و مهارت‌هام و …

بعدم یه صحبت مفصل راجب یه طرح جدیدی که میخواستن برای نظارت بر خط تولیدشون اجرایی کنند و نزدیک به موضوع پایان‌نامه من بود. منم سعی کردم با معلوماتی که دارم تا جایی که میتونم کامل توضیح بدم که چنین کاری به چه چیزایی احتیاج داره، چه چالش‌هایی بر سر راهش هست، برنامه‌نویسیش باید به چه صورت باشه و… خلاصه با یک عنوان پروژه اطلاعاتم و قدرت فکر و ایده‌پردازی و جسارت انجام یه پروژه بزرگ و جدید را به چالش کشیدن.

گرایش کارشناسی ارشد من الکترونیک دیجیتال بود و مدتی از آنالوگ دور بودم که این از نظر جناب مهندس یک امتیاز منفی به حساب می‌آمد. ازم پرسیدن:

-فکر می‌کنی میتونی خیلی سریع دوباره خودت را با محیط آنالوگ وفق بدی؟

+مطمئنم که میتونم این کار را انجام بدم و قدرت یادگیری خوبی هم دارم.

در نهایت جمله‌ای را بهم گفتن که مثل یک سطل آب سردی بود که پس از این همه انتظار و اضطراب روی سرم ریخته باشن.

من خانم‌ها را در عرصه الکترونیک اصلاً قبول ندارم و به نظر من این افراد اصلاً نمیتونن موفق باشن.

نمیدونم اون لحظه چه نیرویی من را بعد از 45 دقیقه مصاحبه چالشی و بیش از 50 دقیقه انتظار پیش از مصاحبه مقاوم نگه داشت.

یادمه لحظه‌ای که میخواستن میز را ترک کنن بلند شدم و گفتم:

+خوشحال میشم نظرتون را راجب ارزیابی خودم بدونم.

-با افراد زیادی مصاحبه کردم باید مقایسه کنم.

بعد از سپاسگزاری بابت مصاحبه از شرکت خارج شدم. فکر می‌کردم مصاحبه خوبی بوده ولی اون جمله!

فردای اون روز جناب مهندس باهام تماس گرفتن که روز بعد ساعت 9 صبح شرکت باشم و کارم را شروع کنم.

از اینکه تونسته بودم در اولین مصاحبه، کارم را بدست بیارم احساس خوشحالی داشتم ولی میدونستم که کار کردن با مدیری که چنین طرز فکری داره چندان راحت نیست.

اولین روز کاری

ساعت 9 صبح توی شرکت حاضر بودم و بعد از اینکه اتاق کارم را بهم نشون دادن متوجه شدم مدیر من کس دیگری است و اون آقای مهندس سهام‌دار شرکت و رئیس هیأت مدیره هستند! البته ناگفته نماند که من تنها خانم واحد طراحی شرکت بودم. کارم را به صورت آزمایشی ده روزه و پس از آن قرارداد موقت 3 ماهه شروع کردم و در طول این مدت به شدت زیر ذره‌بین جناب مهندس سخگیر بودم و این استرس من را در حین کار بالا می‌برد. مخصوصأ روزای اول که مدیرم هر روز یه چالش جدید و بالاتر از توانایی های اون موقع برام داشت.

بعد از 3 ماه کار زمانی که میخواستن قرارداد یک ساله را باهام ببندند مجدداً اون جمله کذایی را از اون جناب مهندس شنیدم که:

این مدت خوب کار کردی و پیشرفتی قابل قبول و بیش از حد انتظار داشتی ولی من هنوزم بر این باورم که خانم‌ها برای رشته برق و الکترونیک ساخته نشدن …

بعد از چند ماه پیشرفت کاریم به جایی رسیده بود که جناب مهندس علنأ اقرار میکردن، اولین خانمی هستم که موفق شدم خودم را ثابت کنم و در طرز فکرشون در رابطه با خانم‌ها تنها برای من استثنا قائل شدن.

و الان 2 سال و نیم از این ماجرا می‌گذره و من همچنان در واحد طراحی شرکت دارم به کار خودم ادامه میدم.