این اولین جلسه مصاحبه کاری من بود…
قرار بود ساعت 10 صبح برای مصاحبه در محل دفتر شرکت حضور داشته باشیم. مسافت زیادی را راه داشتم و به خاطر هیجان و استرسی که داشتم زودتر از خونه بیرون آمدم و قبل از ساعت 10 صبح رسیدم دفتر شرکت.
موقع ورود فرم استخدامی را بهم دادن تا پر کنم و بعدش بهم گفتن جناب مدیر توی جلسه هستن و باید کمی صبر کنم. همین‌طور که نشسته بودم محل شرکت و رفت و آمد پرسنل را نگاه میکردم ساعت از 10:20 دقیقه هم گذشته بود…
کمی اون طرف‌تر جلوی راهرو خانمی که فرم استخدام را بهم داد به همراه یکی از همکارانشون با آقای قد بلندی راجب من که مدت زیادی منتظر بودم صحبت میکردن و شنیدم به ایشون گفتن :
“مهندس شما برو باهاش مصاحبه کن اینا که همشون توی مصاحبه رد میشن” !!!
با اون همه معطلی و شنیدن این جمله یه صدایی توی وجودم میگفت بیا از اینجا بریم. ولی یه صدای دیگه میگفت امتحان کردنش ضرری نداره. برای به دست آوردن کار نباید زود جا زد…
خلاصه اینکه گفتن بقیه انتظارم را اتاق جلسات سپری کنم و با یه استکان چایی ازم پذیرایی کردن.
بعد از بیش از 50 دقیقه انتظار بالاخره در اتاق باز شد و جناب مهندس برای مصاحبه تشریف آوردن. البته گفتن که مدیر واحد طراحی براشون کاری پیش اومده و شرکت تشریف ندارن و ایشون به عنوان مدیر R&D با من مصاحبه می‌کنن.
من که در اون لحظه سرشار از استرس بودم شروع کردم به جواب دادن به سوالاتشون:
سوالات اینجوری شروع شد که:
-راجب شرکت ما سوالی داری؟ میدونی توی شرکت چی تولید می‌کنیم؟
+بله سایت شرکت را مطالعه کردم و سوالی در این خصوص ندارم.
بعد شروع کردن به پرسیدن گرایش کارشناسی و کارشناسی ارشدم و پروژه‌ها و مقالاتی که داشتم و مهارت‌هام و …
بعدم یه صحبت مفصل راجب یه طرح جدیدی که میخواستن برای نظارت بر خط تولیدشون اجرایی کنند و نزدیک به موضوع پایان‌نامه من بود. منم سعی کردم با معلوماتی که دارم تا جایی که میتونم کامل توضیح بدم که چنین کاری به چه چیزایی احتیاج داره، چه چالش‌هایی بر سر راهش هست، برنامه‌نویسیش باید به چه صورت باشه و… خلاصه با یک عنوان پروژه اطلاعاتم و قدرت فکر و ایده‌پردازی و جسارت انجام یه پروژه بزرگ و جدید را به چالش کشیدن.
گرایش کارشناسی ارشد من الکترونیک دیجیتال بود و مدتی از آنالوگ دور بودم که این از نظر جناب مهندس یک امتیاز منفی به حساب می‌آمد. ازم پرسیدن:
-فکر می‌کنی میتونی خیلی سریع دوباره خودت را با محیط آنالوگ وفق بدی؟
+مطمئنم که میتونم این کار را انجام بدم و قدرت یادگیری خوبی هم دارم.
در نهایت جمله‌ای را بهم گفتن که مثل یک سطل آب سردی بود که پس از این همه انتظار و اضطراب روی سرم ریخته باشن.
من خانم‌ها را در عرصه الکترونیک اصلاً قبول ندارم و به نظر من این افراد اصلاً نمیتونن موفق باشن.
نمیدونم اون لحظه چه نیرویی من را بعد از 45 دقیقه مصاحبه چالشی و بیش از 50 دقیقه انتظار پیش از مصاحبه مقاوم نگه داشت.
یادمه لحظه‌ای که میخواستن میز را ترک کنن بلند شدم و گفتم:
+خوشحال میشم نظرتون را راجب ارزیابی خودم بدونم.
-با افراد زیادی مصاحبه کردم باید مقایسه کنم.
بعد از سپاسگزاری بابت مصاحبه از شرکت خارج شدم. فکر میکردم مصاحبه خوبی بوده ولی اون جمله!
فردای اون روز جناب مهندس باهام تماس گرفتن که روز بعد ساعت 9 صبح شرکت باشم و کارم را شروع کنم.
از اینکه تونسته بودم در اولین مصاحبه، کارم را بدست بیارم احساس خوشحالی داشتم ولی میدونستم که کار کردن با مدیری که چنین طرز فکری داره چندان راحت نیست.
اولین روز کاری
ساعت 9 صبح توی شرکت حاضر بودم و بعد از اینکه اتاق کارم را بهم نشون دادن متوجه شدم مدیر من کس دیگری است و اون آقای مهندس سهام‌دار شرکت و رئیس هیأت مدیره هستند! البته ناگفته نماند که من تنها خانم واحد طراحی شرکت بودم. کارم را به صورت آزمایشی ده روزه و پس از آن قرارداد موقت 3 ماهه شروع کردم و در طول این مدت به شدت زیر ذره‌بین جناب مهندس سخگیر بودم و این استرس من را در حین کار بالا می‌برد. مخصوصأ روزای اول که مدیرم هر روز یه چالش جدید و بالاتر از توانایی های اون موقع برام داشت.
بعد از 3 ماه کار زمانی که میخواستن قرارداد یک ساله را باهام ببندند مجدداً اون جمله کذایی را از اون جناب مهندس شنیدم که:
این مدت خوب کار کردی و پیشرفتی قابل قبول و بیش از حد انتظار داشتی ولی من هنوزم بر این باورم که خانم‌ها برای رشته برق و الکترونیک ساخته نشدن …
بعد از چند ماه پیشرفت کاریم به جایی رسیده بود که جناب مهندس علنأ اقرار میکردن، اولین خانمی هستم که موفق شدم خودم را ثابت کنم و در طرز فکرشون در رابطه با خانم‌ها تنها برای من استثنا قائل شدن.
و الان 2 سال و نیم از این ماجرا می‌گذره و من همچنان در واحد طراحی شرکت دارم به کار خودم ادامه میدم.
درسته گرفتاری زندگی شخصی خانم‌ها بیشتر از آقایون هست ولی از نظر توانایی کار چیزی کم ندارند.
سلام
مطلبتون را کامل خوندم ولی اینکه شما ادعا میکنید “گرفتاری زندگی شخصی خانم‌ها بیشتر از آقایون هست ولی از نظر توانایی کار چیزی کم ندارند” یک چیزی هست در حد همان ادعای شما من هم که شاید بیش از ده سال هست که در زمینه طراحی فعالیت دارم به این نتیجه رسیدم که به هیچ عنوان زن برای اینکار ساخته نشده البته یقینا استثناهایی که شاید خود شما یکی از انها باشید هم وجود دارند ولی اگر قرار بر این باشه که روی فرد یا افرادی سرمایه گذاری بشه بهتر اون افراد مرد باشند که بازدهی بیشتری داشته باشیم حالا من کاری به اعتقادات مذهبی شما ندارم چون ممکن به احتمال زیاد اصلا براتون اهمیتی نداشته باشه ولی در کل این شانه به شانه کار کردن زن و مرد ضررش هم از سودش بیشتره این را حسب تجربه عرض میکنم حالا البته دوره و زمانه عوض شده و زنهای این زمانه فکر میکنند باید برای اثبات خودشون الا و لابد نعل به نعل چا پای مردان بگذارند تا بتونند خودشون را ثابت کنند حالا هر کس سلیقه ای داره! در هر صورت از تجربتون استفاده کردم ان شالله همه ما هدایت و در نهایت عاقبت بخیر بشیم
سلام نظر قابل تاملی بود
البته بنده هم منتظر نظر نویسنده هستم 🙂
سلام
خانم همتیان شما همون خانم همتیانی نیستید که تو کارگاه طراحی پیشرفته آقای مهندس بورقانی (اصفهان) شرکت کردید؟ 🙂
مطالب شما رو در سیسوگ دنبال می کنم و از شما بابت زحمتی که برای تولید این محتوا می کشید کمال تشکر رو دارم
موفق باشید
سلام
بله من قبلا در این دوره شرکت کردم.
ممنون این لطف شما رو میرسونه
موفق و پیروز باشید.
به عنوان سرپرست واحد الکترونیک یک مجموعه دانش بنیان عرض میکنم….
نیرو های خانم در انجام کار هایی که دیرتر به نتیجه میرسد، تکراری و خیلی روتین باشد بهتر از آقایان عمل میکنند.
مهندس خانمی میشناسم که توانایی اجرای بورد های RF و پر سرعت را دارد. کاری که هر مردی از پس انجامش بر نمیاد.
ضمنا بنده نیروی خانم داشتم، تنها دلیل قطع روابط کاری ما دورتر شدن محل زندگیشان و توجیه پذیر نبودن رفت آمدشان بود.
ما به دلیل برخی از محدودیت ها، نیروی خانم را برای واحد های اجرایی نمی‌گیریم. چرا که واحد های اجرایی ما کار های یدی دارند، حتی ممکنه به شهری دیگر اعزام شوند که برای یک خانم در ایران سخته.
کارمند خانم داشتیم که مهارت خوبی داشت، پس از ازدواج و صاحب فرزند شدن قید کار را زد.(به همین دلیل تجرد یکی از شروط استخدام برای خانم ها است)
خانم ها از نظر بنده نیروی کار خوبی برای طراحی های رده متوسط و روتین هستند. چون به جزییات توجه دارند ، و کار های تکراری دیرتر انها را خسته میکند.
بله بله
البته مهندس این هایی که گفتید بیشتر خصایص نیروی کارگاه تولید هست تا واحد طراحی 🙂
سلام جناب مهندس
ممنون از کامنت شما
مطابق گفته شما شخصا فکر میکنم خانم ها دقت بالاتری در انجام کار نسبت به اقایون دارند و صبوری بیشتری به خرج میدن
اما تجربه من اینه که در واحد طراحی کار روتینی وجود نداره برای طراحی هر برد جدید چالش های جدید و متفاوتی پیش رو داری که باید با حوصله و دقت یکی یکی به بهترین شکل اونها را پشت سر بذاری
من هم بعنوان کسی که حدود ۱۵ سال درگیر طراحی هستم و حدود ۱۰ سال شرکت دانش بنیان دارم اغلب در واحد طراحی سعی کردم بین خانم ها و آقایان فرق نگذارم اما همیشه از همکاری با خانم ها در این بخش نتیجه مثبت دریافت نکردم دلیل هم برمیگرده به خود خانم ها که اعتماد بنفس پایینی دارند و همیشه یک ترس الکی باهاشون هست که بهشون اجازه نمیده شکست خوردن رو امتحان کنند بنظر میاد که از شکست خوردن می‌ترسند.
سلام جناب مهندس
ممنون که کامنت گذاشتین
به نظر من این ترس در وجودخانم ها باعث میشه کارشون را با دقت بیشتری کارشون را انجام بدن…
خواهش میکنم، امیدوارم همین مسیر رو ادامه بدید و در کارتون موفق باشید چون امثال شما میتونین این دیدگاه رو چه در آقایان و چه در خانم ها تغییر بده.
ممنون از لطف شما جناب مهندس
امیدوارم که این اتفاق بیفته
عرض سلام و ادب .
جمله آقای مهندس که قطعا قابل قبول نبوده . ولی این جمله آخر شما رو هم قبول ندارم که “گرفتاری زندگی شخصی خانم‌ها بیشتر از آقایون هست” . کارکردن خانم ها در جامعه ما امتیاز حساب میشه و آزاد هستند که کار کنند یا خیر . اما برای آقایان وظیفه محسوب میشه (البته که درست هم هست) . همین احساس وظیفه کردن در این جامعه ای که مشکلات زیادی هم داره با جمع کردن سایر دغدغه هایی که خانم ها از اون آزاد هستن (از جمله 2 سال سربازی و نخواستن ماشین و پول و … هنگام ازدواج و از سایر موارد) میتونه هرکسی رو متقاعد کنه که گرفتاری شخصی زندگی آقایان بیشتر است .
البته واضح است که موارد استثنا وجود دارد. موفق باشید.
سلام دوست عزیز
ممنون که خاطره مرا مطالعه کردین و کامنت گذاشتین
این صحبت شما درسته که سربازی برهه زمانی مهمی را از یه اقای جوان میگیره و البته که آنها دغدغه مهیا کردن یه زندگی راحت برای خانواده شان را دارن
ولی اگر بخوایم از دیدگاه تجرد و تاهل به ماجرا نگاه کنیم
دغدغه ها و مشغله زندگی خانم ها تا زمانی که مجرد هستن خیلی کمتر از آقایون هست ولی بعد از این زمان داستان زندگی خانم ها ممکنه متفاوت باشه
البته 100% دغدغه به اقای متاهل هم خیلی بیشتر از یه اقای مجرد هست?
ای بابا
من که باورم نمیشه , اتفاقا به نظرم یک هدف دنبال میکردند و اون این بوده که به شما انگیزه بدند که جدی فعالیت کنید
و به نظرم یکی از دلایل پیشرفتتون همین تلنگر بوده
سلام جناب مهندس
شاید حق با شما باشه ولی اگر هدف کارفرما ایجاد تلنگر بوده این را هم باید در نظر گرفت که استرس مضاعف در حین کار باعث خستگی مزاحم فرد میشه
در جامعه امروزه ما تمییز دادن جنسیت در کارهای غیرفیزیکی چندان خوشایند نیست.
من هم تجربه مشابهی داشتم
کار کردن برای مدیری که میگفن زن ها بدرد کار خونه می‌خورند و مدام این رو تکرار می‌کرد وتحقیر… و اینکه هرچه تلاش میکردم فقط من رو برای مونتاژ میخاست تا اینکه از اونجا زدم بیرون و در اولین مصاحبه تو قسمت طراحی استخدام شدم. همیشه جنگیدن برای قانع کردن دیگران مهم نیس یه وقتایی باید با خودت بجنگی که کجا چی رو رها کنی
سلام دوست عزیز
خوشحالم که خاطره من را مطالعه کردین
گاهی باید چیزای کوچیک را رها کرد تا به هدفای بزرگ رسید
به نظر من آدم باید به دست آوردن جایگاهی که فک میکنه لیاقت و توانایی آن را داره باید بجنگه (چه با خودش و چه با دیگران) ?