عملگرهای اشاره‌گر در آردوینو:
اشاره‌گر در آردوینو شامل دو عملگر است : & (reference) و * (dereference).
برای دسترسی به محتویات هر متغیر می‌توان از نام و یا از آدرس آن متغیر استفاده کرد. مثلا برای دسترسی به متغیر x با استفاده از نام آن از این کد استفاده می‌کنیم: x=10. اما برای دسترسی به متغیر از طریق آدرس، باید از متغیری دیگر که به آن اشاره‌گر می‌گویند استفاده کنیم. در واقع اشاره‌گر متغیری است که در آن آدرس متغیرهای دیگر قرار می‌گیرد. همان‌طور که گفتیم اشاره‌گر در آردوینو شامل دو عملگر & و * است. از عملگر * برای دسترسی به محتویات جایی که اشاره‌گر به آن اشاره می‌کند و از عملگر & برای به دست آوردن آدرس عملوند استفاده می‌شود.
1 2 3 4 5 6 7 | int *p; // تعریف یک اشاره گر که می تواند آدرس متغیرهایی که از نوع صحیح هستند را در خود نگه دارد. int x=10; // تعریف یک متغیر از نوع صحیح p=&x; // آدرس متغیر سمت راست در اشاره گر سمت چپ قرار می گیرد // و اصطلاحا پی به ایکس اشاره می کند. |
اشارهگرها یکی از مباحث پیچیده‌ی زبان C برای مبتدیان هستند و می‌توان بخش زیادی از برنامه‌های آردوینو را بدون حتی مواجه شدن با آنها نوشت. با این حال استفاده از اشاره‌گر برای دست‌کاری ساختمان داده‌هایی خاص، می‌تواند باعث ساده‌تر شدن کد شود. هم‌چنین داشتن دانش کار با اشارهگرها نیز مفید و کاربردی است.
منبع و کتاب برنامه نویسی کامپیوتر به زبان c و ++C مدرسان شریف.
