آموزش

عملگر یا بیتی ترکیبی در آردوینو =| است و معمولا به همراه یک متغیر و یک ثابت برای ست کردن (1 کردن) بیت‌هایی خاص در یک متغیر استفاده می‌شود.

عملگر و بیتی ترکیبی در آردوینو =& است و معمولاً به همراه یک متغیر و یک ثابت استفاده می‌شود تا بیت‌هایی خاص را به وضعیت پایین (LOW) یا همان 0 ببرد. در راهنماهای برنامه‌نویسی به این عمل، “ریست” یا “پاک کردن” بیت‌‌ گویند.

عملگرهای ترکیبی در آردوینو شامل =+ ، =- ، =* ، =/ و =٪ هستند. این عملگرها از ترکیب عملگر انتساب با عملگرهای ریاضی ساخته شده‌اند.

عملگر افزایش و کاهش در آردوینو ++ و – – هستند که به ترتیب مقدار یک متغیر را یک واحد افزایش و یک واحد کاهش می‌دهند.

عملگرهای شیفت بیتی در آردوینو شامل دو عملگر شیفت چپ >> و شیفت راست << است. این عملگرها بیت‌های عملوند را به تعدای مشخص، به سمت دلخواه جابه‌جا می‌کنند.

عملگر not بیتی در آردوینو که با علامت ~ شناخته می‌شود، هر بیت را به خلافش تغییر می‌دهد. یعنی اگر بیتی 0 است آن را یک و اگر 1 است آن را 0 می‌کند.

عملگرهای بیتی (&،|،^) محاسبات خود را در سطح بیت متغیرها انجام می‌دهند. این نوع عملگرها به حل طیف گسترده‌ای از مشکلات متداول برنامه‌نویسی کمک می‌کنند.

عملگرهای اشاره‌گرها & و * هستند. اشاره‌گر‌ها یکی از مباحث پیچیده‌ی زبان C برای مبتدیان هستند و می‌توان بخش زیادی از برنامه‌های آردوینو را بدون حتی مواجه شدن با آن‌ها نوشت.