به گفته hackster
بشریت همواره سیستمهای کنترل مبتنی بر الگوی سیستم عصبی انسان را برای طراحی ماشینها به کار بردهاست؛ جایی که یک کامپیوتر جایگزین مغز و سیمها و حسگرها جایگزین نخاع و اعصاب میشوند. اما شاید زمان آن رسیده باشد که این فرض را با نگاهی به مثالهایی مانند مارماهیها، که دارای یک معماری عصبی توزیعشده هستند، بازنگری کنیم.
دانشمندان از دانشگاه توهوکو با الهام از بیولوژی مارماهیها، رباتی با حسگرهای چندگانه پراکنده در بدن ساختهاند که نیازی به ارسال دادهها به یک واحد کنترل مرکزی ندارند. این حسگرها قادرند با محیط پیرامون خود به طور مستقیم برهم کنش داشته باشند و حرکت هماهنگی تولید کنند.
مولفه | نسخه/تنظیمات | یادداشتها |
---|---|---|
ربات مارماهی | پیمایش و طراحی اختصاصی | مجهز به حسگرهای کششی و فشاری |
این ربات ماهی نه تنها در آب به خوبی شنا کرد بلکه توانست روی خشکی حرکت کرده و دور موانع مانور دهد. این نشان میدهد که همان طرح کنترلی که برای شنا در آب طراحی شده، میتواند برای حرکت در خشکی نیز مورد استفاده قرار بگیرد.
این مطالعه نشان میدهد که با بهرهبرداری از معماریهای توزیعشده و حلقههای بازخوردهای محلی، میتوان رباتهایی ساخت که در محیطهای ناشناخته بهتر کار کنند. طرحهای عصبی مارماهیها میتوانند الهامبخش نسل بعدی رباتها باشند.
من اون دیوونهام که وقتی بورد روشن نمیشه، ذوق میکنم؛ یعنی یه شب تا صبح قراره با منبع تغذیه و لاجیک آنالایزر عشق کنم! آدما قهوه میخورن که بیدار بمونن، ولی من بیدار میمونم تا بفهمم این بورد چرا باهام قهر کرده! زندگی من یه لوپ بینهایته بین باگ و دیباگ... با چاشنی یه کم امید و یه عالمه دیوونگی!
نویسنده شو !
سیسوگ با افتخار فضایی برای اشتراک گذاری دانش شماست. برای ما مقاله بنویسید.