آموزش

عملگر not بیتی در آردوینو که با علامت ~ شناخته می‌شود، هر بیت را به خلافش تغییر می‌دهد. یعنی اگر بیتی 0 است آن را یک و اگر 1 است آن را 0 می‌کند.

عملگرهای بیتی (&،|،^) محاسبات خود را در سطح بیت متغیرها انجام می‌دهند. این نوع عملگرها به حل طیف گسترده‌ای از مشکلات متداول برنامه‌نویسی کمک می‌کنند.

عملگرهای اشاره‌گرها & و * هستند. اشاره‌گر‌ها یکی از مباحث پیچیده‌ی زبان C برای مبتدیان هستند و می‌توان بخش زیادی از برنامه‌های آردوینو را بدون حتی مواجه شدن با آن‌ها نوشت.

عملگرهای منطقی را می‌شود درون شرط یک عبارت if استفاده نمود. حاصل آن‌ها True یا False است.

در تقسیم دو عدد صحیح (int) بر یکدیگر، عملگر ٪، باقیمانده را محاسبه می‌کند. برای مثال این عملگر در تقسیم عدد 7 به 2، باقیمانده که 1 است را برمی‌گرداند.

این عملگرها به ترتیب حاصل جمع، تفاضل، ضرب و خارج قسمت دو عملوند (دو عدد) را بر خواهند گرداند.

علامت تساوی، مقدار سمت راست را در متغیر سمت چپ می‌ریزد و در آن ذخیره می‌کند.

از include# برای اضافه کردن کتابخانه‌های خارجی به برنامه استفاده می‌شود. این کار باعث دسترسی برنامه‌نویس به گروه بزرگی از کتابخانه‌های استاندارد زبان سی(گروهی از توابع از پیش‌تعریف‌شده) و هم چنین کتابخانه‌هایی که به طور اختصاصی برای آردوینو نوشته شده‌اند، می‌شود.

define به برنامه‌نویس این امکان را می‌دهد که قبل از کامپایل کردن برنامه، به یک مقدار ثابت، نامی را اختصاص دهد. ثابت‌هایی که با استفاده از define تعریف می‌شوند، هیچ فضایی از حافظه‌ی برنامه‌ی روی چیپ را اشغال نمی‌کنند.